Książka opowiada o perypetiach Rodiona Romanowicza Raskolnikowa, 23-letniego byłego studenta prawa. Rodia był półsierotą, miał jednak kochającą rodzinę. Jego matka Pulcheria Aleksandrowna i siostra Awdotia Romanowna, zwana Dunią, darzyły go głębokim uczuciem, wspierały finansowo i martwiły jego ciężką sytuacją. Siostra do tego stopnia pragnęła poświęcić się dla brata, że zamierzała wyjść za mąż za Piotra Pietrowicza Łużyna, człowieka który zapewniłby spokój materialny rodzinie, a Rodionowi ułatwił praktykę prawniczą. Bohater, zbuntowany przeciw porządkowi świata, popełnia morderstwo na starej lichwiarce. Zgodnie ze swoją ideologią, którą wcześniej publikuje na łamach prasy, jako jednostka wybitna ma prawo zabijać, gdyż geniusz usprawiedliwia wszystkie zbrodnie dokonane na "zwykłych" ludziach, których Raskolnikow nazywa "wszami". Morderstwo to ma być dla niego swoistym sprawdzianem jego odwagi i determinacji. Inną, mniej ważną pobudką była trudna sytuacja materialna Raskolnikowa, który potrzebował pieniędzy na kontynuację studiów. Zbrodni dokonuje uderzając w jej głowę siekierą, uprzednio uśpiwszy jej czujność. W trakcie dokonywania zbrodni, zmuszony jest zabić również siostrę lichwiarki Lizawietę. Szczęśliwym trafem, udaje mu się zbiec z miejsca zbrodni, nie będąc zauważonym. Zabiera z mieszkania lichwiarki jedynie trochę pieniędzy i kilka przedmiotów, z przerażenia swym czynem traci zdolność racjonalnego myślenia i pozostawia nietknięte pudełko z dużą ilością gotówki. Czując obrzydzenie do ukradzionych przedmiotów i obawiając się odkrycia jego zbrodni, ukrywa łup pod kamieniem w jednej z pobliskich bram. Zbrodnia doprowadza go do samoudręczenia myślami o zbliżającej się karze. Powoduje to u niego wyczerpanie psychiczne, chorobę związaną z gorączką i majakami. Wciąż wierzy jednak w prawdziwość swej ideologii. Ostatecznie, po wielu załamaniach psychicznych, zostaje zdemaskowany przez sędziego śledczego, Porfirego. Za namową jego i Soni przyznaje się do zbrodni i w szczegółach relacjonuje władzom jej przebieg. Dzięki przyznaniu się do winy otrzymuje umiarkowaną karę. Trafia na 8 lat na Syberię. Na katordze przez większość czasu nie czuje skruchy, trapi go wręcz bezsensowność odsiadywania kary za czyn, który nazywa tylko "uchybieniem" jako że został wykonany tak niestarannie. Przełom pojawia się dopiero w końcowych fragmentach powieści. Istotny w powieści jest również wątek Soni i Katarzyny Iwanowny. Sonia, której macochą jest Katarzyna Iwanowna (osoba niezrównoważona i wybuchowa), jest zmuszona do prostytucji przez warunki materialne. Jej perypetie wiążą się bezpośrednio z losem Rodiona i ostatecznie jedzie ona za nim na Syberię, gdzie przyczynia się do jego przemiany. Głównym jej powodem jest miłość do Raskolnikowa, która pozwala mu przeżyć trudne chwile i mieć nadzieję na nową przyszłość.
DOSTÊPNO¦Æ:
Zosta³a wypo¿yczona Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni
WYPO¯YCZY£:
Nr karty: 001116 od dnia:2024-04-17 Przetrzymana, termin min±³: 2024-05-17
Książka opowiada o perypetiach Rodiona Romanowicza Raskolnikowa, 23-letniego byłego studenta prawa. Rodia był półsierotą, miał jednak kochającą rodzinę. Jego matka Pulcheria Aleksandrowna i siostra Awdotia Romanowna, zwana Dunią, darzyły go głębokim uczuciem, wspierały finansowo i martwiły jego ciężką sytuacją. Siostra do tego stopnia pragnęła poświęcić się dla brata, że zamierzała wyjść za mąż za Piotra Pietrowicza Łużyna, człowieka który zapewniłby spokój materialny rodzinie, a Rodionowi ułatwił praktykę prawniczą. Bohater, zbuntowany przeciw porządkowi świata, popełnia morderstwo na starej lichwiarce. Zgodnie ze swoją ideologią, którą wcześniej publikuje na łamach prasy, jako jednostka wybitna ma prawo zabijać, gdyż geniusz usprawiedliwia wszystkie zbrodnie dokonane na "zwykłych" ludziach, których Raskolnikow nazywa "wszami". Morderstwo to ma być dla niego swoistym sprawdzianem jego odwagi i determinacji. Inną, mniej ważną pobudką była trudna sytuacja materialna Raskolnikowa, który potrzebował pieniędzy na kontynuację studiów. Zbrodni dokonuje uderzając w jej głowę siekierą, uprzednio uśpiwszy jej czujność. W trakcie dokonywania zbrodni, zmuszony jest zabić również siostrę lichwiarki Lizawietę. Szczęśliwym trafem, udaje mu się zbiec z miejsca zbrodni, nie będąc zauważonym. Zabiera z mieszkania lichwiarki jedynie trochę pieniędzy i kilka przedmiotów, z przerażenia swym czynem traci zdolność racjonalnego myślenia i pozostawia nietknięte pudełko z dużą ilością gotówki. Czując obrzydzenie do ukradzionych przedmiotów i obawiając się odkrycia jego zbrodni, ukrywa łup pod kamieniem w jednej z pobliskich bram. Zbrodnia doprowadza go do samoudręczenia myślami o zbliżającej się karze. Powoduje to u niego wyczerpanie psychiczne, chorobę związaną z gorączką i majakami. Wciąż wierzy jednak w prawdziwość swej ideologii. Ostatecznie, po wielu załamaniach psychicznych, zostaje zdemaskowany przez sędziego śledczego, Porfirego. Za namową jego i Soni przyznaje się do zbrodni i w szczegółach relacjonuje władzom jej przebieg. Dzięki przyznaniu się do winy otrzymuje umiarkowaną karę. Trafia na 8 lat na Syberię. Na katordze przez większość czasu nie czuje skruchy, trapi go wręcz bezsensowność odsiadywania kary za czyn, który nazywa tylko "uchybieniem" jako że został wykonany tak niestarannie. Przełom pojawia się dopiero w końcowych fragmentach powieści. Istotny w powieści jest również wątek Soni i Katarzyny Iwanowny. Sonia, której macochą jest Katarzyna Iwanowna (osoba niezrównoważona i wybuchowa), jest zmuszona do prostytucji przez warunki materialne. Jej perypetie wiążą się bezpośrednio z losem Rodiona i ostatecznie jedzie ona za nim na Syberię, gdzie przyczynia się do jego przemiany. Głównym jej powodem jest miłość do Raskolnikowa, która pozwala mu przeżyć trudne chwile i mieć nadzieję na nową przyszłość.
DOSTÊPNO¦Æ:
Dostêpny jest 1 egzemplarz. Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni
"Aleksander Fredro- Śluby Panieńskie jako najwybitniejsza polska komedia"Jest to jedna z najlepszych komedii Aleksandra Fredry urodzonego 1793 roku, zmarłego 1876, który był jednym z najwybitniejszych polskich komediopisarzy epoki romantyzmu, wiele jego dzieł można obejrzeć na scenach teatrów w całej Polsce. "Śluby panieńskie" są komedię częściowo antyromantyczna i antysentymentalnaą, jej problemem jest budzenie miłości. Można więc nazwać ją komedią o narodzinach miłości. Komedia ta jest przeciwstawieniem miłości romantycznej. Główny czas i urok dzieła stanowi poetyzacja owego uczucia , subtelna i zgodna z prawdą analiza uczucia miłosnego. Fredro posuwa naprzód wiedzę poetycką o uczuciach ludzkich, sposoby ich powstawania i przebiegu. Akcja "Ślubów panieńskich" rozgrywa się na dworze szlacheckim. Rozpoczyna się ona od komicznego konfliktu pomiędzy stryjem , a synowcem. Stryj Radost przywiózł do zaprzyjaźnionego domu pani Dobrójskiej swego syna Gustawa, aby go ożenić, ale ten swym lekkomyślnym i lekceważącym zachowaniem psuje jego plany. Po tym konflikcie wstępnym następuje właściwe powikłanie komediowe. Gustaw zakochał się w Anieli, ale pannie przeszkadzają pochopnie złożone śluby panieńskie. Pomysłowa intryga uczucia ,oraz wielka uczciwość Anieli doprowadziły do szczęśliwego rozwiązania konfliktu i do małżeństwa. Drugi wątek tej komedii to nieodwzajemniona miłość Albina i Klary, których Gustaw dzięki drugiej z kolei intrydze ich łączy."Śluby Panieńskie" to typowa komedia intrygi, to znaczy że rozwój akcji opiera się na świadomym działaniu bohaterów, który stwarza nierealne sytuacje. Jest równocześnie komedią charakterów. Główną jej wartość stanowi realizm psychologiczny i wysoki artyzm. Analiza uczucia miłosnego została przeprowadzona przez Aleksandra Fredrę w tym utworze z subtelnością i prawdą nieznaną dotychczas na scenie polskiej. Fredro świetnie scharakteryzował postacie. Wyrazistość poszczególnych postaci potęguje kontrastowe ich rozstawienie wiernej i nieśmiałej Anieli, przeciwstawia autor energicznego i pewnego siebie Gustawa. Sentymentalnemu i uległemu Albinowi, trzeźwą i porywczą Klarę. Obaj mężczyźni i obie kobiety stanowią również wzajemne kontrasty, co staje się także źródłem komicznych powikłań. "Śluby Panieńskie" Aleksandra Fredry stanowią po dziś dzień jedną z najsilniejszych pozycji polskiego teatru.
Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek mieszkają w jednym zamku. Ich życie upływa na kłótniach i intrygach. Życie Wacława Rejentowicza i Klary Raptusiewiczówny - wprost przeciwnie. Młodzi są zakochani, planują wspólną przyszłość, dlatego robią wszystko, by pogodzić zwaśnionych sąsiadów. Czy pojedynek Cześnika i Rejenta dojdzie do skutku, czy też miłość zatryumfuje nad przemożnym pragnieniem zemsty?
Powieść jest pisana w formie listów Wertera do przyjaciela. Werter stał się bohaterem skandalu towarzyskiego, bo rozkochał w sobie dwie siostry, dlatego musiał opuścić miasteczko. Przybył do niewielkiej miejscowości Waldheim, gdzie poznał piękną Lottę. Okazała się ona miłością jego życia. Werter został zaproszony na bal i po drodze towarzystwo, w którym się znajdował, przyjechało po dziewczynę. Była w białej sukience i rozdzielała chleb wśród swego rodzeństwa. Werterowi wydała się aniołem. Zaczął coraz częściej bywać w jej domu. Lotta miała jednak narzeczonego, Alberta, który przebywał poza miasteczkiem. Niebawem miał wrócić. Werter przeżywał miłosne uniesienia, czuł, że Lotta to jego "dusza bliźniacza".Kiedy wrócił Albert, życie stało się dla Wertera nie do zniesienia. Postanowił opuścić Waldheim i pracować jako sekretarz pewnego posła. Okazał się on wyjątkowo uciążliwym człowiekiem - oschły i wiecznie niezadowolony z życia. W dodatku podczas jednego z przyjęć arystokracji Werter został wyproszony z towarzystwa, jako mieszczanin nie należący do wyższych sfer. Bardzo przeżył to upokorzenie. W międzyczasie dowiedział się o ślubie Lotty z Albertem. W końcu wrócił do Waldheim, uznając, że najlepiej się czuje w pobliżu Lotty. Było mu jednak coraz ciężej. Kilkakrotnie odwiedzał Lottę i Alberta, rozmawiał o samobójstwie, pożyczył od Alberta pistolety.Pewnej nocy zastrzelił się, wcześniej listownie pożegnał się z Lottą.
UWAGI:
Nazwa t³umacza: Franciszek Pik. Indeks.
DOSTÊPNO¦Æ:
Dostêpny jest 1 egzemplarz. Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni
Powieść jest pisana w formie listów Wertera do przyjaciela. Werter stał się bohaterem skandalu towarzyskiego, bo rozkochał w sobie dwie siostry, dlatego musiał opuścić miasteczko. Przybył do niewielkiej miejscowości Waldheim, gdzie poznał piękną Lottę. Okazała się ona miłością jego życia. Werter został zaproszony na bal i po drodze towarzystwo, w którym się znajdował, przyjechało po dziewczynę. Była w białej sukience i rozdzielała chleb wśród swego rodzeństwa. Werterowi wydała się aniołem. Zaczął coraz częściej bywać w jej domu. Lotta miała jednak narzeczonego, Alberta, który przebywał poza miasteczkiem. Niebawem miał wrócić. Werter przeżywał miłosne uniesienia, czuł, że Lotta to jego "dusza bliźniacza".Kiedy wrócił Albert, życie stało się dla Wertera nie do zniesienia. Postanowił opuścić Waldheim i pracować jako sekretarz pewnego posła. Okazał się on wyjątkowo uciążliwym człowiekiem - oschły i wiecznie niezadowolony z życia. W dodatku podczas jednego z przyjęć arystokracji Werter został wyproszony z towarzystwa, jako mieszczanin nie należący do wyższych sfer. Bardzo przeżył to upokorzenie. W międzyczasie dowiedział się o ślubie Lotty z Albertem. W końcu wrócił do Waldheim, uznając, że najlepiej się czuje w pobliżu Lotty. Było mu jednak coraz ciężej. Kilkakrotnie odwiedzał Lottę i Alberta, rozmawiał o samobójstwie, pożyczył od Alberta pistolety.Pewnej nocy zastrzelił się, wcześniej listownie pożegnał się z Lottą.
UWAGI:
Nazwa t³umacza: Franciszek Pik. Indeks.
DOSTÊPNO¦Æ:
Dostêpny jest 1 egzemplarz. Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni
Powieść jest pisana w formie listów Wertera do przyjaciela. Werter stał się bohaterem skandalu towarzyskiego, bo rozkochał w sobie dwie siostry, dlatego musiał opuścić miasteczko. Przybył do niewielkiej miejscowości Waldheim, gdzie poznał piękną Lottę. Okazała się ona miłością jego życia. Werter został zaproszony na bal i po drodze towarzystwo, w którym się znajdował, przyjechało po dziewczynę. Była w białej sukience i rozdzielała chleb wśród swego rodzeństwa. Werterowi wydała się aniołem. Zaczął coraz częściej bywać w jej domu. Lotta miała jednak narzeczonego, Alberta, który przebywał poza miasteczkiem. Niebawem miał wrócić. Werter przeżywał miłosne uniesienia, czuł, że Lotta to jego "dusza bliźniacza".Kiedy wrócił Albert, życie stało się dla Wertera nie do zniesienia. Postanowił opuścić Waldheim i pracować jako sekretarz pewnego posła. Okazał się on wyjątkowo uciążliwym człowiekiem - oschły i wiecznie niezadowolony z życia. W dodatku podczas jednego z przyjęć arystokracji Werter został wyproszony z towarzystwa, jako mieszczanin nie należący do wyższych sfer. Bardzo przeżył to upokorzenie. W międzyczasie dowiedział się o ślubie Lotty z Albertem. W końcu wrócił do Waldheim, uznając, że najlepiej się czuje w pobliżu Lotty. Było mu jednak coraz ciężej. Kilkakrotnie odwiedzał Lottę i Alberta, rozmawiał o samobójstwie, pożyczył od Alberta pistolety.Pewnej nocy zastrzelił się, wcześniej listownie pożegnał się z Lottą.
UWAGI:
Na str.tyt.; notatki na marginesie, cytaty, które warto znaæ, streszczenie Indeks.
DOSTÊPNO¦Æ:
Dostêpny jest 1 egzemplarz. Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni
Wielki uczony - wciąż spragniony wiedzy o sensie istnienia - zawiera pakt z diabłem. Chce absolutnego poznania i doskonałego szczęścia - jeśli zazna chwili, o której powie "trwaj, jesteś piękna!" szatan będzie mógł wziąć jego duszę do piekła. Mefistofeles ochoczo zgadza się na to - wszak sprawdzić wiarę Fausta pozwolił mu sam Bóg. "Faust" to dzieło życia Goethego, dramat o możliwościach ludzkiego poznania i sensie istnienia świata.
"Iliada" Homera jest poematem o wojnie Achajów (Greków) z Trojanami Treścią "Iliady" jest epizod z dziesiątego roku wojny trojańskiej. Akcja utworu rozgrywa się wokół Achillesa, który obraził się na wodza naczelnego Agamemnona, gdy ten zabrał mu brankę i postanowi l wstrzymać się od dalszego udziału w walce. Trojanie w ten sposób przewagę i zagrozili okrętom greckim. Patroklos chciał dodać otuchy Grekom i włożył zbroję Achillesa i ruszył na czele wojsk greckich przeciwko Trojanom. Sam widok zbroi Achillesa wystarczył, by Trojanie cofnęli się. Jedynie Hektor stawił czoła rzekomemu Achillesowi i zabił Patroklosa zabierając mu cenną zbroję. Zrozpaczony po stracie przyjaciela, Achilles zapomniał o obrazie i po wykuciu przez Hefajstosa nowej zbroi, pragnąc zemsty, ruszył w bój pod mury Troi pod którymi oczekiwał go Hektor. Na widok Achillesa, Hektorowi zabrakło odwagi by podjąć z nim walkę. Ogarnął go lęk i rzucił się do ucieczki. Obaj trzykrotnie obiegają mury Troi. W tym momencie Atena chcąc wspomóc Achillesa, podstępnie zachęca Hektora do podjęcia walki przybrawszy postać jego brata Deifoba i obiecując mu pomoc. Hektor daje się zwieść. Dochodzi do pojedynku między nimi. Achilles jako pierwszy ciska włócznią. Hektor unika Ciosu, a włócznia wbija się w ziemię. Atena dyskretnie podnosi włócznię i podaje ją Achillesowi. Grot włóczni przebija odsłoniętą szyję Hektora, najdzielniejszego obrońcy Troi. Umierający Hektor prosi Achillesa, aby jego zwłoki zwrócił ojcu za duży okup, lecz ten mści się za śmierć swego przyjaciela Patroklosa i oświadcz, że nie spełni jego prośby Ogarnięty niepohamowanym gniewem, zdziera z martwego Hektora zbroję, a nagie ciało każe przywiązać za nogi do swojego rydwanu i odjechał w stronę greckiego obozu. Ten akt bezczeszczenia zwłok obserwują Trojanie oraz rodzina Hektora, opłakująca jego śmierć. Najwyżej wśród bohaterów Iliady cenione jest męstwo, nieustraszona odwaga. Homer podkreślił szlachetne męstwo Hektora, który ma poczucie odpowiedzialności za los narodu, Achilles natomiast, mimo okrucieństwa i zajadłości w zemście, potrafi wzruszyć się losem Priama - zbolałego ojca, potrafi być przyjacielem. Bohaterowie homeryccy podejmują swój los, wypełniają obowiązek, nie uchylają się od działań dlatego są oni wzorem, symbolami bohaterstwa czy heroizmu, odzwierciedleniem w utworach innych epok.
UWAGI:
Indeks.
DOSTÊPNO¦Æ:
Dostêpny jest 1 egzemplarz. Pozycjê mo¿na wypo¿yczyæ na 30 dni
